BILTHOVEN – Mijn kinderen groeien op in een dorp in de Chianti, iets wat in het Nederlands ‘een plattelands gemeente’ zou heten, maar die term, gaat door de heuvels hier niet op.
Dat er hier heuvels zijn, maakt het niet minder ‘plattelands’ want de omgeving heeft een sterk agrarisch karakter: wijn en olijven, olijven en wijn.
Had ik al eerder geschreven dat ze hier prima overleven, er is wel iets wat het leven hier heel anders maakt en waar ik van Nederlanders regelmatig vragen over krijg.
Mijn kinderen gaan niet op de fiets naar school om verschillende redenen. Ten eerste wonen wij 4 kilometer buiten het dorp, ten tweede is de weg van ons huis naar het dorp best gevaarlijk en ten derde: de heuvels.
Om van ons huis naar het dorp te fietsen moet je niet alleen een goede conditie, maar ook een mountainbike hebben. We doen het wel eens in de vakantie, voor de lol, maar het is geen aanrader voor elke dag. In de heuvels fietsen is echt iets anders dan langs de Soestdijkse met tegenwind!
Om voor alle kinderen onderwijs te garanderen is hier in Italie het systeem van de schoolbus, zo’n zelfde gele schoolbus als je in amerikaanse films ziet. Een plek om te socialiseren en soms ook niet, want ook in de romantische Chianti bestaan soms bullies.
Heel raar is het om te zien, dat zelfs kinderen die op kruipafstand van de school wonen op de schoolbus stappen en niet de fiets nemen of lopen. De bus is de enige manier voor de kinderen om autonoom op school aan te komen. Er staat bij de school dus niet eens een fietsenrek.
Dit alles wil natuurlijk niet zeggen dat mijn kinderen het fietsen niet missen. Het eerste wat ze doen als ze bij Oma in Bilthoven aankomen is op de fiets springen en naar het dorp rijden. Ik hou mijn hart dan vast want de schoolbus leer ze niet echt verkeersinzicht.
